ก่อนลงมือฆ่าตัวตาย ผู้ต้องขังมักจะส่งสัญญาณให้คนรอบข้าง รู้ก่อนเสมอ ว่าเขากำลังจะคิดสั้น เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์อาจช่วยชีวิตผู้ต้องขังเหล่านี้ได้...ถ้ามีความรู้ และช่างสังเกต....

ผู้ต้องขังที่ลงมือฆ่าตัวตายมักจะส่งสัญญาณแจ้งให้คนรอบข้างรู้ก่อนเสมอ โดยวิธีใดวิธีหนึ่ง แต่...บางครั้ง...เราก็มองข้ามไป
กรณีศึกษา (เรื่องจริง)

สถานที่ : ทัณฑสถานโรงพยาบาลราชทัณฑ์ วันที่ 16 มิถุนายน 2543
ผู้ต้องขัง : ผู้ต้องขังแดน 4 เรือนจำกลางคลองเปรม อายุ 38 ปี สุขภาพแข็งแรง
เหตุกาณ์ : เวลา 10.30 น. ผู้ต้องขังมาที่โรงพยาบาล และแจ้งความจำนงขอบริจาคร่างกายให้สภากาชาดไทย ซึ่งเจ้าหน้าที่ของทัณฑสถานฯก็ได้ดำเนินการให้เวลา 13.00 น. ผู้ต้องขังปีนขึ้นต้นไม้ในเรือนจำ และขู่ว่าจะกระโดดลงมาเพื่อฆ่าตัวตายโดยไม่ยอมบอกสาเหตุเวลา 16.30 น. ผู้ต้องขังยอมปีนลงมาจากต้นไม้ หลังจากที่เจ้าหน้าที่เรือนจำ ใช้เวลาเจรจาเกลี้ยกล่อมอยู่เป็นเวลาหลายชั่วโมงในกรณีนี้ การขอบริจาคร่างกายของผู้ต้องขังก็ คือ สัญญาณที่ผู้ต้องขังส่งออกมาแล้ว (แต่เรารับไม่ทัน)

การส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือของผู้ต้องขังมีหลายวิธี

• พฤติกรรมเปลี่ยนไป ซึมเศร้า เงียบขรึม นอนหลับยาก
• ไม่อยากฝึกวิชาชีพ ไม่อยากเรียนหนังสือ
• เบื่ออาหาร ไม่ดูแลตัวเอง ไม่สนใจสิ่งแวดล้อม
• มีประวัติของการลงมือทำร้ายตัวเอง
• แสดงออกมาเป็นคำพูดกับคนใกล้ชิด เช่น "คงไม่ได้ออกจากคุกอีกแล้ว" "อยู่ไปก็มีแต่คนเกลียด" "ช่วยฝากของพวกนี้ให้คนที่บ้านด้วย" ฯลฯ
• แจกข้าวของส่วนตัวทั้งหมดให้ผู้ต้องขังอื่น
• พยายามติดต่อขอพบ แพทย์ นักจิตวิทยา อนุศาสนาจารย์ นักสังคมสงเคราะห์
• ส่งจดหมายให้ญาติ พูดถึงเรื่องมรดก สมุดฝากเงินธนาคาร กรมธรรม์ประกันชีวิต ฯลฯ
• เก็บซุกซ่อนอุปรณ์ที่อาจใช้ฆ่าตัวตายได้
• ไม่ยอมกินยาที่สถานพยาบาลจัดให้ แต่เก็บสะสมไว้

มีผู้ต้องขังจำนวนไม่น้อยที่ไม่เคยแสดงอะไรออกมาให้เห็นเลยว่าจะฆ่าตัวตาย เพราะฉะนั้นต้องใช้มาตรการเฝ้าระวัง และ ป้องกันไม่ให้ผู้ต้องขังมีอุปกรณ์ที่จะใช้ฆ่าตัวตายอยู่ใกล้มือ